Που μπορεί να φτάσει η φετινή Manchester City;
(Τα αποτελέσματα 5ετίας των Manchester City, Arsenal, Manchester United στην Premier League. *Το 2011/12 η Man. Utd έχασε πιο συγκλονιστικό πρωτάθλημα των τελευταίων ετών στην ισοβαθμία. **Το 2010/11 η Man. City ισοβάθμησε στην 2η θέση και τυπικά κατετάγη 3η.)
Επιστροφή μετά από αρκετό καιρό στην αρθρογραφία, με το διάστημα που απουσίασε το blog να είναι σχετικά "ήρεμο" από ποδοσφαιρικά γεγονότα. Διάλειμμα λόγω μπαράζ εθνικών ομάδων, μη διεξαγωγή αγώνων για τα ευρωπαϊκά κύπελλα και μία νηνεμία στα εθνικά πρωταθλήματα συνέθεσαν το σκηνικό των προηγούμενων ημερών. Με την επιστροφή, όμως, σε κανονική ροή ετοιμαζόμαστε για ένα γεμάτο ποδόσφαιρο μήνα που θα πάει μέχρι τα μέσα προς τέλη Δεκέμβρη, όταν και επίκειται η παύση για τις διακοπές των Χριστουγέννων (εξαίρεση η boxing day της Premier League). Το νέο θέμα του Footballiacs.gr, λοιπόν, είναι τα όρια της φετινής Manchester City, μιας ομάδας που στο πρώτο μισό της σεζόν κάνει εμφανίσεις πρωταθλητισμού και δείχνει ένα πρόσωπο σοβαρής διεκδικήτριας όλων των διοργανώσεων που συμμετέχει.
Ποιο είναι το ταβάνι της Manchester City του Pellegrini; Από τη μία, υπάρχει η εντός Αγγλίας Manchester City. Στο Νησί, αυτή τη στιγμή, οι Πολίτες παρουσιάζονται ως το μεγάλο φαβορί για την κατάκτηση τόσο του πρωταθλήματος όσο και του League Cup, με το κύπελλο Αγγλίας να αργεί να ξεκινήσει ακόμα. Ασφαλώς, αυτό που κυρίως θα μετρήσει στον εντός συνόρων απολογισμό στο τέλος είναι η επίδοση της ομάδας στο πρωτάθλημα, το οποίο και πρέπει να κατακτήσει. Σε αυτό το σημείο έχει ένα πλεονέκτημα. Θεωρώντας ότι Leicester City και West Ham United πολύ δύσκολα θα συνεχίσουν με αυτό το ρυθμό μέχρι το τέλος, ενώ παράλληλα οι άλλες πιθανές διεκδικήτριες του τίτλου (Tottenham, Liverpool, Chelsea) έχουν μείνει πολύ πίσω ακόμα και για τα δεδομένα της Premiership, οι μόνοι πραγματικοί ανταγωνιστές των Citizens είναι η Arsenal και η συμπολίτισσα Manchester United.
«Ποιο είναι το τόσο σημαντικό πλεονέκτημα σε σχέση με αυτές τις δύο;» θα αναρωτηθεί κανείς. Η Manchester City σε σχέση με τις Manchester United και κυρίως Arsenal ήταν διεκδικήτρια του τίτλου (ή τον κατέκτησε προφανώς) όλη την προηγούμενη 5ετία. Οι παίκτες της έχουν μάθει να ζουν υπό αυτή την πίεση. Υπάρχει ένας κορμός 12-14 παικτών που έχει γνωρίσει πως είναι να παίζεις για το πρωτάθλημα την 36η, 37η, 38η αγωνιστική. Παίχτες όπως ο Hart, o Kompany, o Zabaleta, o Toure, o Silva, o Aguero κ.α. γνωρίζουν πως να διαχειριστούν μία κατάσταση κούρσας πρωταθλήματος τόσο εντός της σεζόν όσο και στο φινάλε αυτής. Σε αυτό τον τομέα οι δύο κύριοι αντίπαλοι της Man. City υστερούν σημαντικά. Και εάν στην Man. Utd υπάρχουν οι Rooney, Valencia, Carrick, Smalling και Obertan (όχι ασφαλώς με την ίδια προσφορά όλοι οι προαναφερθέντες), στην Arsenal τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Δεν υπάρχει ούτε ένας παίκτης στο ρόστερ της ομάδας που να γνωρίζει πως είναι να κατακτάς (ή να φτάνεις κοντά στην κατάκτηση) της Premier League (εξαίρεση οι Cech και Welbeck που άνηκαν σε άλλες ομάδες). Βέβαια, ποδοσφαιριστές όπως ο Ozil και o Alexis έχουν υπάρξει διεκδικητές πρωταθλήματος αυτού του επιπέδου (στην La Liga, με τις Real Madrid και Barcelona αντίστοιχα), αλλά και πάλι αυτό δεν είναι αρκετό. Αυτή η "εμπειρία" της City, λοιπόν, θα της φανεί πολύ χρήσιμη στην κούρσα των επόμενων 25+ αγωνιστικών, μέχρι και τον Μάιο.
Ο μεγάλος στόχος, όμως, των Πολιτών δεν είναι άλλος από το Champions League. Ακόμα και τα 3 τρόπαια να σηκώσει στην Αγγλία φέτος η Man. City, αν για μία ακόμη χρονιά δεν προχωρήσει πέρα από τον γύρο των "16", η χρονιά της θα είναι αποτυχημένη. Σε καμία περίπτωση βέβαια, σκοπός δεν είναι η ομάδα να πάει μέχρι το τέλος του δρόμου στη διοργάνωση. Παρόλα αυτά, η συμμετοχή στην κορυφαία 8αδα της Ευρώπης θεωρείται επιβεβλημένη. Τις προηγούμενες σεζόν μπορεί να υπήρχαν δικαιολογίες (εν μέρει κατανοητές), μα πλέον οι Μπλε του Μάντσεστερ θεωρούνται (και όχι άδικα) top club. Και τα top club, ακόμα και όταν κληρώνονται με την Bayern στους ομίλους, ακόμα και όταν συναντούν δύο διαδοχικές χρονιές την Barcelona στα νοκ-αουτ καταφέρνουν το κάτι παραπάνω. Και αυτό το κάτι παραπάνω ψάχνει η φετινή Manchester City.
(Η πορεία της Manchester City την τελευταία 5ετία στην Ευρώπη. Επιβεβλημένη η παρουσία της τουλάχιστον στην φετινή 8αδα του Champions League.)
Κακά τα ψέμματα η σεζόν 2015/16 είναι η τελευταία ευκαιρία του Pellegrini. Οι διοικούντες της ομάδας έχουν αποφασίσει από την επόμενη σεζόν να ανέβουν επίπεδο και στον τομέα του προπονητή, με τις φήμες να κάνουν λόγο για coach που είναι πιθανό να είναι από το γκρουπ των κορυφαίων (Guardiola). Ξέρει, λοιπόν, καλά και ο ίδιος ότι αν θέλει να αλλάξει το προδιαγεγραμμένο, θα πρέπει η ομάδα του να παίζει ευρωπαϊκό αγώνα τις ημέρες του Πάσχα. Ό,τι και αν κάνει εντός συνόρων θα μετρήσει πολύ περισσότερο μία πιθανή συμμετοχή στα ημιτελικά του Champions League για παράδειγμα, παρά τα αγγλικά τρόπαια. Και το σημαντικότερο είναι ότι φέτος μία υγιής Man. City μπορεί να καταφέρει να φτάσει τόσο μακριά. Το ρόστερ της ομάδας είναι αξιόλογο τόσο στην πρώτη γραμμή (Aguero, Toure, Silva, De Bruyne, Kompany, Sterling, Hart) όσο και στον τομέα των back-up (Demichelis, Nasri, Bony, Mangala κ.τ.λ.), υπάρχει πια η απαιτούμενη "τριβή" με την Ευρώπη, οι απαραίτητες "μεγάλες" νίκες έχουν γίνει (Bayern, Sevilla, Roma, Villarreal), ενώ παράλληλα ο σύλλογος κρατάει την τύχη στα χέρια του, μιας και πιθανή πρωτιά στον όμιλο θα δώσει την ευκαιρία για μία καλή κλήρωση στην 1η νοκ-αουτ φάση.
(Πολλά τα μεγάλα ονόματα στο ρόστερ των Citizens, αλλά μόνο ένας έχει σηκώσει τη κούπα με τα "μεγάλα αυτιά": ο Yaya Toure με την Barcelona το 2009.)
Πιθανότατα αυτό είναι και το "ταβάνι" της φετινής Manchester City. Εντός συνόρων δείχνει να είναι ούτως ή άλλως ένα σκαλί πιο πάνω από τις υπόλοιπες ομάδες ανεξαρτήτως την τελική κατάληξη της χρονιάς στην Αγγλία. Αυτό, όμως, που λείπει πραγματικά από τη φυσιογνωμία του συλλόγου είναι μία πρόσφατη πορεία άξια αναφοράς στα κύπελλα Ευρώπης. Και η 4αδα την τρέχουσα σεζόν δεν είναι καθόλου απαγορευτική, ειδικά αν οι Πολίτες συνεχίσουν να δίνουν μία τόσο πειστική αγωνιστική εικόνα στο κοινό τους.
Υ.Γ.: To blog δεν πήρε καμία θέση στα γεγονότα των πρόσφατων ημερών. Επειδή, κάποιοι από τους αναγνώστες μας ρώτησαν, θα πρέπει να επιμείνουμε για μία ακόμη φορά ότι το blog είναι καθαρά ποδοσφαιρικό και ασχολείται ξεκάθαρα με το ποδοσφαιρικό κομμάτι της κοινωνίας. Παρόλα αυτά, (όπως τονίζαμε και πριν ένα χρόνο περίπου για τα θύματα του ουκρανικού πολέμου, με αφορμή των μη ορισμό αγώνων από την UEFA μεταξύ ουκρανικών και ρώσικων συλλόγων), ασφαλώς και πρόκειται για μία τεράστια τραγωδία για τον λαό του Παρισίου και όλη τη Γαλλία, την Ευρώπη και κατ' επέκταση τον κόσμο. Οι σκέψεις του Footballiacs.gr είναι με τους κατοίκους του Παρισίου που βίωσαν το βίαιο πρόσωπο της τρομοκρατίας.
Υ.Γ. 2: Παρεκκλίνοντας από το ποδοσφαιρικό κομμάτι είναι ευχάριστο να βλέπει κανείς ορισμένες από τις αντιδράσεις συμπαράστασης και συμπόνοιας από μεγάλο μέρος της παγκόσμιας κοινότητας (ειδικά αυτές που εμπεριέχουν το γνήσιο, πραγματικό συναισθηματισμό). Ωστόσο, επειδή θέλουμε να πιστεύουμε ότι το αναγνωστικό κοινό του blog είναι ενός αρκετά υψηλού επιπέδου έχουμε μία παράκληση. Ανεξαρτήτως οποιουδήποτε θέματος και τομέα της κοινωνικής σας ζωής, πάντοτε να ερευνάτε πιο σφαιρικά και αν είναι δυνατόν σε μελλοντικό χρόνο (αποκλείοντας έτσι όσο το δυνατόν περισσότερο τον συναισθηματικό παράγοντα), πριν υιοθετήσετε οποιαδήποτε θέση και αποκτήσετε οποιαδήποτε άποψη. Πάνω σε αυτό δείτε και το παρακάτω ενδιαφέρον βίντεο: Syria's war: Α 5-minute story.
Υ.Γ. 3: Τα παραπάνω μεγάλα (και συγγνώμη γι' αυτό) υστερόγραφα είναι μία παρένθεση που ανοίγει και κλείνει εδώ και δύσκολα θα επαναληφθεί κάτι ανάλογο στο μέλλον. Το blog θα συνεχίσει να εστιάζει στο ποδόσφαιρο, όπως κάνει εδώ και 1 χρόνο. Συλλυπητήρια στις οικογένειες των 129 θυμάτων.
