Η πτώση των Βρετανών

Η πτώση των Βρετανών

   Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που είχε επισημανθεί η ανταγωνιστικότητα της Premier League και το πως αυτό το στοιχείο διατηρεί το αγγλικό πρωτάθλημα στο κορυφαίο επίπεδο. Ωστόσο, οι πρώτες νοκ-αουτ φάσεις στα φετινά Champions League και Europa League επανέφεραν τον έντονο προβληματισμό των Άγγλων για την απόδοση των ομάδων τους εκτός συνόρων.

   Καταρχήν, να τονιστεί ότι ο τίτλος του άρθρου αναφέρεται γενικότερα στις ομάδες που προέρχονται από τις Βρετανικές Νήσους. Η κρίση είναι καθολική για το βρετανικό ποδόσφαιρο και δεν είναι αποκλειστικό πρόβλημα των Άγγλων. Το θέμα είναι ότι οι υπόλοιποι βρετανικοί λαοί έχουν σημαντικά ελαφρυντικά. Από τη μία, οι Ιρλανδοί (και συγκεκριμένα οι ΒορειοΙρλανδοί) ποτέ δεν διαδραμάτιζαν πρωταγωνιστικό ρόλο στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ανέκαθεν διέθεταν πολύ καλή εθνική ομάδα (πρωτοπόρος αυτή τη στιγμή στον προκριματικό όμιλο της Εθνικής Ελλάδος), εξαιρετικούς ποδοσφαιριστές (κορυφαίος όλων ο σπουδαίος George Best), αλλά όχι ιδιαίτερα ισχυρούς συλλόγους. Από την άλλη, οι Ουαλοί έχουν τους καλύτερους εκπροσώπους τους να αγωνίζονται στις διοργανώσεις της Αγγλίας. Με αυτό το τρόπο, οι επιτυχίες ομάδων όπως η Swansea (Premier League) και η Cardiff (Championship) πιστώνονται στους Άγγλους. Όσον αφορά την τρίτη συνιστώσα, αυτή πληρώνει τα οικονομικά προβλήματα που πλήγωσαν συλλόγους-κολοσσούς του εγχώριου ποδοσφαίρου της (με βασικότερο όλων την Rangers) και οδήγησαν σε μείωση του ανταγωνισμού και σταδιακά στο να χαμηλώσει ο πήχης των δυνατοτήτων. Ο λόγος, φυσικά, για τη Σκωτία.

   Έτσι, μένει το "βαρύ πυροβολικό" των Βρετανών, οι αγγλικοί σύλλογοι. Πολύς κόσμος δεν το έχει συνειδητοποιήσει, μα τα αποτελέσματα των τελευταίων ετών των συλλόγων της Premier League στις διοργανώσεις της UEFA είναι το λιγότερο απογοητευτικά. Ακολουθούν αναλυτικά οι τελευταίες πέντε χρονιές των αγγλικών ομάδων στην Ευρώπη, καθώς πρόκειται για τις χρονιές που θα μετρήσουν για να εξαχθεί η βαθμολογία της Αγγλίας την επόμενη σεζόν.

• 2014-2015

(Η Αγγλία την σεζόν 2014-2015 ήταν 4η σε συγκομιδή βαθμών πίσω από την Ισπανία, την Γερμανία και την Ιταλία)

• 2013-2014

(Η Αγγλία την σεζόν 2013-2014 ήταν 2η σε συγκομιδή βαθμών πίσω από την Ισπανία)

• 2012-2013

(Η Αγγλία την σεζόν 2012-2013 ήταν 3η σε συγκομιδή βαθμών πίσω από την Ισπανία και την Γερμανία)

• 2011-2012

(Η Αγγλία την σεζόν 2011-2012 ήταν 2η σε συγκομιδή βαθμών πίσω από την Ισπανία)

• 2010-2011

(Η Αγγλία την σεζόν 2010-2011 ήταν 2η σε συγκομιδή βαθμών πίσω από την Ισπανία)

   Ξεκάθαρα φαίνεται από τα παραπάνω η "κοιλιά" που κάνουν τα τελευταία χρόνια οι αγγλικοί εκπρόσωποι εκτός συνόρων. Μοναδική εξαίρεση αποτελεί η Chelsea, η οποία σε αυτή την περίοδο έχει κατακτήσει δύο ευρωπαϊκά τρόπαια και τις 4 από τις 5 χρονιές ήταν η κορυφαία ομάδα σε συγκομιδή βαθμών (ήταν δεύτερη το 2010-2011 πίσω από την φιναλίστ του Champions League, Manchester United). Δεν είναι, όμως, μόνο οι παραπάνω επιδόσεις το πρόβλημα. Από την σεζόν 2012-2013 και μετά (χρονιά που η Ισπανία προσπέρασε την Αγγλία), οι Άγγλοι εμφανίζονται όλο και χειρότεροι. Ως αποτέλεσμα αυτού, οι Ίβηρες έχτισαν διαφορά ασφαλείας στην προσπάθειά τους να διατηρήσουν την πρωτοκαθεδρία, ενώ οι Γερμανοί που ήταν στην 3η θέση, από την επόμενη σεζόν μπορεί να βρεθούν στην 2η (ειδικά αν η Bayern κατακτήσει το Champions League ή η Wolfsburg το Europa League). Σαν να μην έφτανε αυτό το 2010-2011 (η καλύτερη βαθμολογικά χρονιά) αφαιρείται σε ένα χρόνο από τώρα, γεγονός που θα κάνει τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα. Παράλληλα, την επόμενη σεζόν η μόνη ομάδα που θα είναι στην πρώτη 8αδα της UEFA από τους συλλόγους του Ηνωμένου Βασιλείου θα είναι η Chelsea. Πώς μεταφράζεται αυτό; Στην επόμενη κλήρωση των ομίλων του Champions League μόνο οι μπλε του Λονδίνου θα είναι στο πρώτο γκρουπ δυναμικότητας (εκτός αν δεν μπει στους ομίλους η Schalke-7η στην βαθμολογία της UEFA).

   Διαβάζοντας όλα τα προαναφερθέντα, η απορία που δημιουργείται είναι φυσιολογική: από που πηγάζει αυτή η αρνητική κατάσταση; Η ανταγωνιστικότητα της Premier League -όπως και των παρακάτω κατηγοριών- είναι δεδομένη. Το πρόβλημα είναι ότι ο ανταγωνισμός διατηρείται όχι επειδή δυνάμωσαν οι "μικρομεσαίες" ομάδες, μα επειδή αποδυναμώνονται χρόνο με το χρόνο οι ισχυρές. Μεμονωμένα κάποιοι σύλλογοι εμφανίζονται καλύτεροι από τη μία χρονιά στην άλλη, αλλά σαν σύνολο χειροτερεύουν. Ο λόγος γι' αυτή την κατάσταση είναι ίδιος με τον λόγο της μεγάλης πτώσης της Εθνικής Αγγλίας: έλλειψη Άγγλων παικτών και προπονητών. Από τις 20 ομάδες της Premiership 9 σύλλογοι έχουν Άγγλο προπονητή (12 Βρετανοί αν μετρήσουμε και τους Rodgers, Hughes και Pulis). Μεγάλος αριθμός σίγουρα, αλλά ποιοι 9 (ή 12) σύλλογοι είναι αυτοί. Chelsea, Man. City, Man. Utd, Arsenal, Tottenham, Southampton και Everton έχουν όλες ξένο coach. Επιπρόσθετα, ενδιαφέρον έχει ποια είναι τα μεγάλα αστέρια στις κορυφαίες ομάδες. Η Chelsea έχει τους Costa, Cesc, Hazard, η Man. City τους Aguero, Silva, Toure, η Arsenal τους Alexis, Giroud, Ozil κ.ο.κ. Οι εξαιρέσεις είναι ελάχιστες με κυριότερες τον Rooney στην Man. Utd, τον Sturridge στην Liverpool και τον Kane στην Tottenham.

   Συμπερασματικά, οι αγγλικές ομάδες έχουν χάσει την δυναμική των προηγούμενων ετών στην Ευρώπη. Το θετικό γι' αυτές είναι ότι δύσκολα θα κινδυνέψουν να χάσουν τη θέση τους στην τριάδα, αφού βραχυπρόθεσμα η Ιταλία, η Γαλλία και η Πορτογαλία δεν μπορούν να απειλήσουν. Για την Αγγλία, όμως, μια χώρα που βρισκόταν επί σειρά ετών στο No 1, ο μόνος στόχος είναι αυτός: να επιστρέψει στην κορυφή.