Liverpool-Rodgers: ένα αναπόφευκτο διαζύγιο

Liverpool-Rodgers: ένα αναπόφευκτο διαζύγιο

Η ισοπαλία της Liverpool με την Everton στο ντέρμπι του Merseyside αποτέλεσε το κύκνειο άσμα του Brendan Rodgers στον πάγκο των Κόκκινων, με την διοίκηση τής ομάδας να σπεύδει άμεσα να καλύψει το κενό της θέσης του προπονητή με την υπογραφή του Jürgen Klopp. Η ενστικτώδης αντίδραση των φίλων του συλλόγου ήταν μία ανακούφιση, σαν να έφυγε ένα βάρος από τις πλάτες της ομάδας. Σε συνδυασμό, δε, με την πρόσληψη του Γερμανού τεχνικού, η ανακούφιση μετατράπηκε σε αισιοδοξία για το μέλλον. Ήταν, όμως, τόσο κακή η παρουσία του Rodgers στην Liverpool;

O Rodgers προσελήφθη από την Liverpool την 1η Ιουνίου του 2012 και έκατσε στον πάγκο τής ομάδας για 1220 μέρες, μέχρι την Κυριακή της 4ης Οκτωβρίου. Σε αυτές τις 1220 μέρες ο ΒορειοΙρλανδός coach πρόλαβε να κάνει πολλά, κάποια εκ των οποίων είναι άξια αναφοράς. Άλλωστε, αν δεν είχε να επιδείξει κανένα επίτευγμα σε 3 και κάτι χρόνια δουλειάς, τότε θα είχε απολυθεί πολύ νωρίτερα. Τι το σπουδαίο έκανε ο coach Rodgers, λοιπόν; Για αρχή, παρέλαβε μία ομάδα η οποία είχε τερματίσει την προηγούμενη σεζόν στην 8η θέση της Premier League και είχε πάρει το τελευταίο εισιτήριο για το Europa League. Πρώτος στόχος ήταν μία βελτιωμένη θέση για την ομάδα, πράγμα το οποίο εν μέρει επετεύχθη, μιας και το 2012/13 η Liverpool τερμάτισε μεν 7η, μένοντας, όμως εκτός κυπέλλων Ευρώπης. Την επόμενη σεζόν ο πήχης ανέβηκε ψηλότερα και οι Κόκκινοι άρχισαν να κρυφοκοιτάζουν την είσοδο στην 4αδα. Αυτό που ακολούθησε, όμως, ήταν κάτι που δύσκολα θα φανταζόταν ο μέσος φίλος τής Liverpool.

Με την κάτοχο του τίτλου Manchester United εκτός διεκδίκησης του πρωταθλήματος από νωρίς και τις Arsenal, Chelsea, Liverpool και Manchester City να ερίζουν για να καθίσουν αυτές στο θρόνο, το πρωτάθλημα ήταν εκ των συγκλονιστικότερων των τελευταίων ετών. Η Liverpool έκανε ένα απίστευτο σερί 11 νικών, στις οποίες συγκαταλέγονταν και μία νίκη-τίτλου με 3-2 κόντρα στην Manchester City. Τελικά, η Chelsea γκρέμισε αυτό το σερί με νίκη 0-2 μέσα στο Anfield για να έρθει η καταδικαστική ισοπαλία (3-3) με την Crystal Palace, σε ένα αλησμόνητο ματς, όπου οι Κόκκινοι προηγήθηκαν με 0-3, προσπάθησαν να πετύχουν και άλλα γκολ για να έχουν καλύτερη διαφορά τερμάτων από τους Πολίτες, αλλά τελικά έχασαν τη νίκη μέσα από τα χέρια τους και μαζί και τον τίτλο, με τον Suarez να ξεσπά σε κλάματα μετά το τέλος του αγώνα. Εκείνο, το δεύτερο μισό του πρωταθλήματος ήταν και το αποκορύφωμα της Liverpool του Rodgers. Έκτοτε, η Liverpool εμφανιζόταν όλο και χειρότερη, τερματίζοντας 6η πέρσι και όντας 10η την ημέρα που ο Rodgers αποτέλεσε παρελθόν από τον πάγκο της.

Μιλώντας με αριθμούς, η παρουσία του Rodgers σε καμία περίπτωση δεν ήταν αρνητική. Με ποσοστό νικών στο 51.2% αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους προπονητές στην ιστορία του συλλόγου, πίσω ασφαλώς από τους Shankly, Paisley, Dalglish και Benitez, αλλά μπροστά από τους Hodgson, Souness και Kay. Παράλληλα, η Liverpool 2013/14 πέτυχε 101 γκολ, νούμερο που είναι μικρότερο μόνο από τα 102 της Man. City 2013/14 και τα 103 της Chelsea 2009/10. Ασφαλώς, πολλά χρωστάει στους Suarez και Sturridge, οι οποίοι σχημάτισαν ένα από τα καλύτερα επιθετικά δίδυμα που έχουμε δει στα 23 χρόνια της Premier League. Επιπλέον, στον Rodgers πιστώνεται και η εκπληκτική σεζόν του Gerrard την ίδια χρονιά, με τη μετακίνηση του τότε captain από 8αρι σε 6αρι να είναι κομβική. Επιπρόσθετα, ο Rodgers σε ατομικό επίπεδο αναδείχθηκε προπονητής της χρονιάς το 2013/14, όντας ο μόνος προπονητής της Liverpool που το έχει καταφέρει αυτό από την μέρα που δημιουργήθηκε η Premier League.

Γιατί, λοιπόν, ήταν επιτακτική η απομάκρυνση του ΒορειοΙρλανδού; Οι λόγοι πολλοί. Καταρχάς, αν παρατηρήσατε, στην καταγραφή των επιτευγμάτων δεν συμπεριλήφθηκε κανένα ευρωπαϊκό παιχνίδι. Ο λόγος απλός. Η Liverpool με τον Rodgers στον πάγκο της έδωσε 22 παιχνίδια με απολογισμό 9 νίκες, 6 ισοπαλίες και 7 ήττες. Απολογισμός όχι κακός, μα αν αναλύσει κανείς τα παιχνίδια θα δει ότι από τις 9 νίκες οι μισές σχεδόν (4) είναι απέναντι σε ομάδες όπως η Gomel, η Hearts και η Ludogorets. Από εκεί και πέρα, η Liverpool έχει να υπερηφανεύεται για τις εντός έδρας επιτυχίες της σε βάρος των Anji, Besiktas και Zenit και τα εκτός έδρας τρίποντα απέναντι σε Young Boys και Udinese. Βέβαια, οι νίκες με Besiktas και Zenit ήταν κατ' ουσίαν δώρον άδωρον, καθώς οι Κόκκινοι αποκλείστηκαν τόσο στην πρώτη όσο και στη δεύτερη περίπτωση. Συνοπτικά, η Liverpool του Rodgers αποκλείστηκε στη φάση των "32" του Europa League τη σεζόν 2012/13, δεν έπαιξε στην Ευρώπη τη σεζόν 2013/14, το 2014/15 έμεινε 3η στον όμιλο του Champions League και εν συνεχεία αποκλείστηκε ξανά στη φάση των "32" του Europa League και φέτος μετρούσε δύο ισοπαλίες με Bordeaux (εκτός) και Sion (εντός).

Αλλά και εντός συνόρων τα πράγματα δεν ήταν καλύτερα. Ναι, την δεύτερη χρονιά του, το μεγάλο λιμάνι της Αγγλίας έφτασε μια ανάσα από την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Ναι, κατά καιρούς η Liverpool έπαιξε ελκυστικό ποδόσφαιρο και πέτυχε κάποιες μεγάλες νίκες (π.χ. Liverpool-Arsenal 5-1). Ωστόσο σε 122 ματς πρωταθλήματος ο Rodgers δεν έπεισε ότι έβαλε τη σφραγίδα του στο στυλ παιχνιδιού της Liverpool. Δεν πρέπει να λησμονείται ότι το 2013/14 αυτή η εικόνα που έβγαζε η Liverpool στον αγωνιστικό χώρο ήταν απόρροια της δαιμονιώδης φόρμας που βρισκόταν ο Suarez και το ρυθμό στον οποίο ακολουθούσε ο Sturridge, του γεγονότος ότι οι Κόκκινοι δεν είχαν εκτός συνόρων υποχρεώσεις, αλλά και σαφώς κάποιων εμπνεύσεων του Rodgers (π.χ. η περίπτωση Gerrard που αναφέρθηκε άνωθεν). Από εκεί και πέρα δεν άφησε κάποιο άρτιο επιθετικό πλάνο, κάποια έφεση στο σκοράρισμα σε δεδομένες στιγμές του παιχνιδιού (π.χ. transition, στημένες μπάλες, δημιουργία ευκαιριών μέσω της κατοχής κ.ο.κ.), κάποια αμυντική λειτουργία υψηλού επιπέδου, κάποιο τρόπαιο για τον οποίο μπορεί να καυχιέται ο σύλλογος (μοναδικός στην ιστορία της ομάδας που την προπόνησε για πάνω από 3 χρόνια και δεν πήρε κανέναν τίτλο) ή έστω κάποιους παίκτες πάνω στους οποίους μπορεί να δουλέψει η Liverpool για το μέλλον της.

Στην τελευταία φράση βρίσκεται και η ουσία για την επόμενη μέρα. Ο Rodgers αποτελεί παρελθόν και ο Klopp το παρόν και το μέλλον. Η Liverpool με αυτόν θα βελτιωθεί άμεσα. Έτσι και αλλιώς, είθισται οι ομάδες να «βγάζουν» κάποια αντίδραση μετά από μία αλλαγή προπονητή. Το θέμα είναι ποιοι θα είναι οι στόχοι της ομάδας για το εγγύς και το μακροπρόθεσμο μέλλον. Ο Rodgers έφταιγε μέχρι ένα σημείο, αλλά με τα υλικά που είχε, υπήρχε ταβάνι στο τι μπορούσε να φτιάξει. Το ίδιο θα ισχύει και για τον Klopp. Όσο καλός προπονητής και να είναι, αν η Liverpool συνεχίζει να πουλάει τους καλύτερους παίκτες τού ρόστερ της και έπειτα να ξοδεύει τα λεφτά αυτά σε Άγγλους ποδοσφαιριστές πληρώνοντας και την υπεραξία αυτών, τότε είτε 80 εκατομμύρια παίρνει για κάθε Suarez, είτε 65 εκατομμύρια για κάθε Sterling δεν θα έχει καμία σημασία. Μία αξιόλογη βάση παικτών υπάρχει (Mignolet, Sakho, Moreno, Coutinho, Sturridge, Ings, Clyne, Benteke, Origi, Henderson), μα είναι αναγκαία η απόκτηση παικτών που θα αποτελέσουν όχι συμπλήρωμα του υπάρχοντος ρόστερ, αλλά κορμό αυτού.

Καταληκτικά, η ώρα για να χωρίσουν οι δρόμοι Liverpool-Rodgers είχε έρθει εδώ και καιρό. Όταν σε μία ομάδα επικρατεί μία τόσο προβληματική κατάσταση για 9 ολόκληρους μήνες δεν είναι δυνατόν να μην φέρει ο προπονητής μεγάλο μέρος της ευθύνης. Από εδώ και πέρα, όμως, με την απόκτηση ενός κορυφαίου προπονητή, αυτού του είδους οι δικαιολογίες τελείωσαν για την Liverpool, αρκεί ασφαλώς να αρχίσει να συμπεριφέρεται σε όλα τα επίπεδα σαν σύλλογος με 5 κύπελλα πρωταθλητριών και 18 πρωταθλήματα Αγγλίας.