Footballiacs.gr: Raúl: ο Πρίγκηπας μιας Βασίλισσας

Raúl: ο Πρίγκηπας μιας Βασίλισσας

Με τον Cristiano Ronaldo να ξεπερνά τον Raúl στην κορυφή του πίνακα τον αρχισκόρερς της Real Madrid το περασμένο Σάββατο και τον Raúl να έχει ανακοινώσει την απόφασή του να αποσυρθεί από την ενεργό δράση λίγα 24ωρα πριν, η ευκαιρία μοιάζει ιδανική για ένα αφιέρωμα στο αγαπημένο παιδί των Merengues.

Τα πρώτα βήματα (1987-1992)

Ο Raúl (ή Raúl González Blanco όπως είναι το πλήρες όνομά του) ξεκίνησε να αγωνίζεται από τα 9 του μόλις χρόνια στην τοπική ομάδα του San Cristóbal de Los Ángeles, όπου σε πολύ νεαρή ηλικία οι διοικούντες του ερασιτεχνικού συλλόγου συνειδητοποίησαν ότι είχαν στα χέρια τους έναν μετέπειτα παίκτη παγκόσμιας κλάσης. Ασφαλώς, μία συνοικιακή περιοχή της Μαδρίτης δεν θα μπορούσε να αντεπεξέλθει στις προσδοκίες του Ισπανού striker και έτσι 4 χρόνια μετά, η Atletico Madrid θα τον κάνει δικό της, εντάσσοντάς τον στις ακαδημίες της. Στους Rojiblancos ο Raúl θα αγωνιστεί μόλις 3 χρόνια, όντας μέλος των παιδικών και μετέπειτα εφηβικών τμημάτων της ομάδας. Δυστυχώς, όμως, η περίοδος του Raúl στην Atletico Madrid ήταν μία από τις δυσκολότερες στην ιστορία των ερυθρόλευκων της Μαδρίτης, αφού στις αρχές των 90s, παρά το γεγονός ότι το ρόστερ ήταν εξαιρετικό η Atletico αποτύγχανε να κατακτήσει το πρωτάθλημα και ο πρόεδρος τής ομάδας, Jesús Gil απαιτούσε άμεσα αποτελέσματα μη διστάζοντας να πάρει ρηξικέλευθες (και πολλές φορές λανθασμένες) αποφάσεις. Μία από αυτές ήταν να κλείσει το τμήμα ακαδημιών της Atletico το 1992 με συνέπεια καταρχάς, πολλά ταλαντούχα παιδιά να μείνουν δίχως ποδοσφαιρική στέγη και παράλληλα ο σύλλογος της Μαδρίτης να υποστεί μία ασύλληπτη ταλαιπωρία, καθώς τα επόμενα χρόνια (με εξαίρεση τη σεζόν 1995/96) η ομάδα παρασιτούσε μεταξύ 1ης και 2ης κατηγορίας, μέχρις ότου επέλθει ο υποβιβασμός το 2000.

(Ο Raúl με τη φανέλα της Atletico de Madrid σε ηλικία 15 ετών.)

Η παγκόσμια αναγνώριση (1992-2002)

Από τη μέρα που έφυγε από την Atletico και εντάχθηκε στον οργανισμό της Real Madrid, ο Raúl ανέβηκε ένα-ένα όλα τα σκαλοπάτια της επιτυχίας μέχρι την παγκόσμια καταξίωση. Αγωνίστηκε για μία διετία στα εφηβικά και νεανικά τμήματα της Real Madrid και το 1994 υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο και εντάχθηκε στην τρίτη ομάδα της Real Madrid. Οι πρώτοι δύο μήνες σε επαγγελματικό επίπεδο φανέρωσαν τις ικανότητες του σπουδαίου Μαδριλένου επιθετικού και σύντομα μετά από 7 συμμετοχές και 16(!) γκολ με την 3η ομάδα και μόλις 1 συμμετοχή με την 2η, ο Jorge Valdano αποφάσισε τον άμεσο προβιβασμό του στην πρώτη ομάδα της Real. Ο Raúl δεν άργησε να συστηθεί στο κοινό του Santiago Bernabeu και στο πρώτο του κιόλας ντέρμπι της πόλης, ο Ισπανός χρίστηκε σκόρερ και έγινε άμεσα ένας από τους πιο αγαπητούς παίκτες της εξέδρας. Εκείνη τη σεζόν ο Raúl θα έχει απολογισμό 9 γκολ σε 28 εμφανίσεις, ενώ στο τέλος θα στεφθεί και πρωταθλητής Ισπανίας. Παράλληλα, ήδη είχαν αρχίσει οι συζητήσεις για διαδοχή του σπουδαίου Emilio Butragueno από τον νεαρό τότε επιθετικό. Στις σεζόν που ακολούθησαν ο Raúl πράγματι διαδέχθηκε τον Butragueno, ωστόσο η Real Madrid φρόντιζε πάντοτε να αποκτά σπουδαίους επιθετικούς για να στελεχώσει τη γραμμή κρούσης της. Ένας εξ' αυτών είναι και ο άνθρωπος στον οποίο ο Raúl "οφείλει" το πρώτο του Champions League το 1997, ο Predrag Mijatovic. Ασφαλώς, κανείς εξ' αυτών δεν κατόρθωσε να παραγκωνίσει τον Raúl, επίτευγμα σπουδαίο αν αναλογιστεί κανείς τα ονόματα που αγωνίστηκαν μαζί του στην επίθεση της Real Madrid. Ονόματα, όπως o Morientes, o Ronaldo, o Owen και ο Van Nistelrooy. Στα χρόνια που ακολούθησαν όλοι αυτοί και πολλοί περισσότεροι αποτέλεσαν συμπαίκτες του Raúl, όμως πλέον αυτοί ήταν που "όφειλαν" τα τρόπαια που κέρδιζαν στη φανέλα με το No 7. Και τα τρόπαια αυτά ουκ ολίγα, αφού ακολούθησαν πληθώρα τίτλων τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων, με αποκορύφωμα τα δύο ακόμα Champions League, το 2000 και το 2002, στους τελικούς των οποίων ο Raúl δεν παρέλειψε να σκοράρει.

(Ο Raúl α. σκοράρει στον τελικό του Champions League τη σεζόν 1999/2000 και σφραγίζει τη νίκη της Real επί της Valencia και β. πανηγυρίζει το γκολ που άνοιξε το σκορ στον τελικό του Champions League το 2002 σε βάρος της Bayer Leverkusen.)

Η εποχή των Galacticos και η αποχώρηση από τη Real (2002-2010)

Τη "χρυσή" δεκαετία με την πληθώρα τίτλων και διακρίσεων τόσο σε ομαδικό όσο και σε ατομικό επίπεδο ακολούθησε μία ιδιαίτερα περίεργη περίοδος για την Real Madrid. Με την επιτυχία των 1ων Galacticos να είναι ακόμα νωπή, ο Florentino Perez, στην πρώτη του θητεία στον προεδρικό θώκο των Blancos, συνέχισε να επενδύει τεράστια ποσά και σύντομα κατόρθωσε να δημιουργήσει μία ομάδα στης όποιας το άκουσμα και μόνο των ονομάτων της 11αδας έτρεμε κάθε αντίπαλος. Στους ήδη υπάρχοντες Casillas, Roberto Carlos, Guti, Hierro, Zidane, Makelele, Figo και Raúl συνέχισαν να προστίθενται παίκτες όπως ο Beckam και o Ronaldο. Ωστόσο, ο Perez άρχισε να προβαίνει σε κινήσεις έπαρσης, μία εκ των οποίων ήταν και η απόλυση του απόλυτα επιτυχημένου Vicente Del Bosque. Μέσα από τις επιλογές του στη θέση του προπονητή (π.χ. Luxemburgo), αλλά και την ταυτόχρονη ισχυροποίηση της μεγάλης αντιπάλου Barcelona, ο Perez σύντομα άρχισε να αποτελεί περισσότερο πρόβλημα παρά πανάκεια για την Real Madrid και τελικά εξωθήθηκε σε παραίτηση το 2006. Παρόλα αυτά, ακόμα και όταν όλοι οι μεγάλοι αστέρες της Real Madrid δεν απέδιδαν τα μέγιστα ή διένυαν περίοδο ντεφορμαρίσματος ο Raúl ήταν πάντα εκεί, προσφέροντας τις υπηρεσίες του στο στέμμα της Βασίλισσας. Τα τρόπαια βέβαια είχαν αρχίσει να λιγοστεύουν πλέον, μιας και οι Μαδριλένοι είχαν μείνει σημαντικά πίσω από την άσπονδη εχθρό τους, Barcelona, η οποία μετά την ανωτερότητα της ομάδας του Ronaldinho, απολάμβανε τους καρπούς του οράματος του Cruyff και την υπεροχή της Pep team. Ο Raúl, ασφαλώς και δεν εγκατέλειψε την Real Madrid και αποτέλεσε μέλος και των δεύτερων Galacticos που δημιούργησε ο εκ νέου αφιχθείς Perez. Η δημιουργία, όμως, των Galacticos No. 2 ήταν ουσιαστικά και το τέλος του μεγάλου Raúl στη Real Madrid.

(Βασικό στέλεχος των πρώτων Galacticos ο Raúl, μαζί με τους Beckam, Ronaldo, Figo και Zidane.)

Schalke, Al Sadd και New York Cosmos (2010-2015)

Το καλοκαίρι του 2010, ο Raúl, έχοντας χάσει τον τελευταίο μήνα της προηγούμενης σεζόν λόγω τραυματισμού και δίχως να είναι στα προπονητικά πλάνα του νεοαφιχθέντα Jose Mourinho, ο οποίος είχε στόχο να μην διατηρήσει κανένα παίκτη από την λεγόμενη "παλαιά φρουρά" της Βασίλισσας, αποχωρεί από τον σύλλογο μετά από 18 χρόνια σε αυτόν. Νέο ποδοσφαιρικό του σπίτι έμελλε να είναι μία άλλη "ομάδα-Βασίλισσα", η Schalke, της οποίας τη φανέλα τίμησε και με το παραπάνω. Στη διετή του παρουσία στο Ρουρ, κατόρθωσε να οδηγήσει τους "Βασιλικούς Μπλε" στην κατάκτηση τόσο του κυπέλλου Γερμανίας, όσο και του Σούπερ Καπ Γερμανίας. Η μεγάλη του συνεισφορά, όμως, ήταν στο τομέα του ευρωπαϊκού πρεστίζ και στο σεβασμό που ενέπνεε πλέον η Schalke στους αντιπάλους της, έχοντας στο ρόστερ της έναν παίκτη αυτού του επιπέδου. Άλλωστε, κατά τη διετία του Raúl στο Gelsenkirchen, ο σύλλογος πέτυχε σπουδαίες νίκες (αποκορύφωμα το 2-5 στο Μιλάνο σε βάρος της Inter) και είχε αξιοπρόσεκτη πορεία στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις (ημιτελικά Champions League το 2010/11 και προημιτελικά Europa League το 2011/12), με τον Ισπανό σε ρόλο πρωταγωνιστή. Ο Raúl, όμως, αποφασίζει να αποχωρήσει από την ομάδα και να φύγει εκτός Ευρώπης, με την Schalke να σκέφτεται την απόσυρση του No. 7, παρά το γεγονός ότι ο παίκτης είχε αγωνιστεί με τα χρώματα της ομάδας μόλις 66 φορές! Τέτοια ήταν η επιρροή του Raúl στις ομάδες που αγωνιζόταν. Επιρροή που είχε πάντοτε τις ρίζες της στην καθαρά αγωνιστική παρουσία του Μαδριλένου επιθετικού. Επιρροή που συνέχισε να υφίσταται και στην Al Sadd, την οποία και οδήγησε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος στην πρώτη του κιόλας χρονιά στην ομάδα. Με τη λήξη του συμβολαίου στην ομάδα του Κατάρ, ο Raúl είχε πάρει την απόφαση να "κρεμάσει" τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια. Παρόλα αυτά, επέστρεψε για μία τελευταία παράσταση στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και την New York Cosmos, την οποία θα προσπαθήσει να στέψει και αυτή πρωταθλήτρια!

(O Raúl πανηγυρίζει με τη φανέλα της Schalke το γκολ του σε βάρος της Inter στη ρεβάνς του 2-5.)

Κεφάλαιο Εθνική Ισπανίας

Ένας επιθετικός του ποδοσφαιρικού μεγέθους του Raúl δεν γινόταν να μην έχει και πρωταγωνιστικό ρόλο στην Εθνική ομάδα της χώρας του. Παίζοντας σε μία Εθνική με μεγάλη παράδοση στην παραγωγή επιθετικών, ο Raúl κατάφερνε και εκεί να είναι αυτός που πάντα ξεχώριζε. Μέλος του οργανισμού της Furia Roja από μικρή ηλικία, αγωνίστηκε σε όλες τις μικρές κατηγορίες (U18, U20, U21) και φόρεσε τη φανέλα με το εθνόσημο στο στήθος σε αντρικό επίπεδο 103 φορές σκοράροντας 44 γκολ. Η Εθνική ομάδα, όμως, είναι δικαίως το μεγάλο παράπονο του Raúl. Έχοντας σηκώσει τα πάντα σε συλλογικό επίπεδο, αυτό που λείπει από την τροπαιοθήκη του είναι ένας τίτλος με την ομάδα της χώρας. Ωστόσο, ποτέ δεν έφτασε κοντά στην κατάκτηση αυτού, αφού έπαιξε μόλις έναν τελικό ευρωπαϊκού πρωταθλήματος κάτω των 21, τον οποίο και έχασε. Δυστυχώς για τον ίδιο και την Εθνική του ομάδα, ο Raúl αποτέλεσε μέλος μιας φουρνιάς που δεν κατέκτησε τίποτα απολύτως και χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως looser. Αυτό που λυπεί ακόμα περισσότερο είναι το γεγονός ότι με το που σταμάτησε ο Raúl να αγωνίζεται με την Furia Roja, εκείνη άρχιζε να κερδίζει τα πάντα τόσο σε αντρικό, όσο και σε εφηβικό-νεανικό επίπεδο!

(O Raúl πανηγυρίζει αυτό που έμελλε να είναι το τελευταίο του γκολ με τη φανέλα της Εθνικής Ισπανίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006, στη Γερμανία.)

Raúl εντός γηπέδων

Ένας επιθετικός διαφορετικός από τους άλλους ήταν ο Raúl. Με εκπληκτική ικανότητα στο να τελειώνει τις φάσεις, πληθώρα τρόπων για να σκοράρει τόσο εντός, όσο και εκτός περιοχής και αδύνατο να τον μαρκάρεις μέσα στο "κουτί", όπως το αποκαλούν οι Άγγλοι, ο Raúl είχε όλα τα στοιχεία για να θεωρηθεί 9αρι. Καλός στο ψηλό παιχνίδι, εξαιρετική χρήση του σώματός του για να μπορεί να ξεφεύγει από τα μαρκαρίσματα είτε με τη μπάλα στα πόδια, είτε χωρίς αυτήν, φανταστικά τελειώματα και με τα δύο πόδια, καταπληκτική αίσθηση του χώρου και υψηλό ποδοσφαιρικό IQ συνέθεσαν έναν δύσκολα διαχειρίσιμο από τους αντίπαλους αμυντικούς παίκτη, ο οποίος, όμως προτιμούσε να αγωνίζεται σαν δεύτερος επιθετικός πίσω από τον εκάστοτε σέντερ-φορ της ομάδας (Morientes, Ronaldo, Van Nistelrooy, Huntelaar). Όντας ελαφρύς (73 kg), με ύψος 1.80, πολύ υψηλό fitness και ταχυδύναμη που θα ζήλευαν ακόμα και σύγχρονοι ποδοσφαιριστές ήξερε πως να σκοράρει ο ίδιος, αλλά και πως να κάνει ευτυχισμένους και τους συμπαίκτες του. Παράλληλα, παίζοντας ανάμεσα στο 9αρι και το 10αρι ή έχοντας ο ίδιος πολλές φορές το ρόλο του "ψευτοδεκαριού", είχε τη δυνατότητα να κινείται ανάμεσα στις δύο ζώνες άμυνας των ομάδων (μεταξύ 6αριου και στόπερ) και να εκμεταλλεύεται το γεγονός ότι πολλές φορές έμεινε στιγμιαία αμαρκάριστος, χρόνος που φυσικά έφτανε και περίσσευε για την ποδοσφαιρική του ποιότητα. Τα μεγαλύτερα παράσημά του, όμως, είναι ότι καθ' όλη τη διάρκεια της καριέρας του ο Raúl: α) δεν αντιμετώπισε ποτέ σοβαρό τραυματισμό. Αγωνίστηκε για 20 χρόνια στο κορυφαίο επίπεδο, αλλά ποτέ δεν έλειψε πάνω από ένα μήνα, έχοντας χάσει συνολικά μόνο 9 παιχνίδια! Μάλιστα μέχρι το 2010 δεν είχε απουσιάσει ποτέ του από τις υποχρεώσεις της ομάδας του λόγω τραυματισμού, πιστοποιώντας το υψηλό επίπεδο της αθλητικότητάς του. β) Ο Raúl πότε στη καριέρα του δεν αποβλήθηκε. Έχοντας αγωνιστεί σε πάνω από 750 αγώνες ο Ισπανός στράικερ δεν αντίκρισε σε καμία περίπτωση την κόκκινη κάρτα, δίνοντας έτσι το παράδειγμα ως πραγματικός ηγέτης ενός συνόλου.

(Ικανός να σκοράρει με κάθε πιθανό τρόπο ο Raúl, αν και αριστεροπόδαρος, δεν δίσταζε πολλές φορές να τελειώνει τις φάσεις με το δεξί.)

Raúl εκτός γηπέδων

Όντας μέλος της πιο κοσμοπολίτικης και μίας εκ των εμπορικότερων ομάδων του κόσμου, ο Raúl θα περίμενε κανείς να ακολουθήσει ένα εντελώς διαφορετικό τρόπο ζωής. Κι όμως! Ο Raúl μακριά από το γήπεδο δεν θυμίζει σε τίποτα μέλος των Galacticos. Μακριά από εμπορικές συμφωνίες και διαφημίσεις (εξαίρεση η προβολή αθλητικού υλικού της Adidas και μία διαφήμιση για γνωστή εταιρία αναψυκτικών ελέω του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Νοτίου Κορέας), δεν αρέσκεται στο να τραβά τα φώτα της δημοσιότητας, παρά το γεγονός ότι είναι παντρεμένος από το 1999 με την Ισπανίδα pop star και top model, Mamen Sanz. Ο ίδιος προτιμά να ζει μέσα σε ένα οικογενειακό περιβάλλον, σεβόμενος την προσωπική ζωή του και των οικείων του και όντας πιστός στη σύζυγό του, σε βαθμό που να μετατρέψει αυτή του την πίστη σε πανηγυρισμό-σήμα κατατεθέν του. Παράλληλα, απολαμβάνει να περνάει χρόνο με τους 4 γιους του και την κόρη του (σ.σ. οι γιοι του έχουν ονόματα ποδοσφαιριστών που θαυμάζει ο πατέρας του), είναι λάτρης της φύσης και του κυνηγιού, αγαπά τα κατοικίδια και ιδιαίτερα τους σκύλους του, ενώ σαν γνήσιος Ισπανός αρέσκεται στο να παρακολουθεί το αμφιλεγόμενο άθλημα των ταυρομαχιών. Αγαπημένος του...συνάδελφος είναι ο Diego Maradona. Τέλος, από το 2004 είναι πρέσβης καλής θέλησης των Ηνωμένων Εθνών.

(Αναμφίβολα ο διασημότερος πανηγυρισμός της περασμένης 15ετίας: ο Raúl φιλάει τη βέρα του.)

Επιμύθιο

Συμπερασματικά ο Raúl άφησε το στίγμα του στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Δεινός σκόρερ, με υψηλό ποδοσφαιρικό δείκτη ευφυίας και με τρομερή συνέπεια, κατάφερε να μείνει στην πρώτη γραμμή δράσης για σχεδόν μία 20ετία. Τίμησε κάθε έμβλημα το οποίο φόρεσε στο στήθος του, κέρδισε αναρίθμητες ομαδικές και ατομικές διακρίσεις, μα πάνω από όλα κέρδισε το σεβασμό φίλων και αντιπάλων. Πρότυπο αθλητή εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου, ευχή όλων να αποτελέσει παράδειγμα στα παιδιά που θέλουν να ακολουθήσουν επαγγελματική καριέρα ποδοσφαιριστή στο μέλλον.

Bonus

Ακολουθούν μερικά από τα σημαντικότερα γκολ του Raúl. Το πρώτο του γκολ κόντρα στην Atletico, το γκολ του κόντρα στη Barcelona στα ημιτελικά του Champions League, το τελευταίο του γκολ με τη Furia Roja, καθώς και ένα top-10 με τα καλύτερα γκολ του.